Μελετώ τα Μαθήματα Θαυμάτων (ACIM)
με σχολιασμό δικό μου, του Ρόμπερτ Ηλία Νατζέμυ και …ένα παραμύθι
ACIM - Μάθημα 37
Η ιερότητά μου ευλογεί τον κόσμο.
Η θετικότητα μου ευλογεί τον κόσμο.
Ξεκινάμε να αντιλαμβανόμαστε τη φυσική και αβίαστη διαδικασία της ευεργετικής επίδρασης. Όταν είμαστε συνδεδεμένοι με την εσωτερική μας καλοσύνη, αυτή ακτινοβολεί φυσικά προς τους άλλους και το περιβάλλον μας, επηρεάζοντάς τους θετικά. Αυτή η διαδικασία συμβαίνει χωρίς προσπάθεια. Καθώς κινούμαστε στο χώρο και στο χρόνο, επιτρέπουμε στη θετική μας ενέργεια, την αγάπη, την ηρεμία και τα θετικά μας συναισθήματα να φέρνουν φυσικά φως σε όλους γύρω μας.
Συχνά μεγαλώνουμε με αισθήματα ενοχής ή αναξιότητας, κάτι που μας κάνει να αμφιβάλλουμε για την ικανότητά μας να προσφέρουμε κάτι θετικό. Ωστόσο, η αλήθεια είναι πως όλοι έχουμε την ίδια δύναμη να ευεργετούμε τους άλλους και τον κόσμο γύρω μας. Όπως κάθε ακτίνα φωτός διαχέεται από την ίδια πηγή, έτσι και εμείς έχουμε όλοι την ικανότητα να ακτινοβολούμε θετικότητα και να φέρνουμε αλλαγή.
ο Ρ. Η. Νατζέμυ μας λέει σχετικά::
ΡΕΝ - Μάθημα 37
Η ιερότητά μου ευλογεί τον κόσμο.
Αρχίζουμε τώρα να κατανοούμε τη φυσιολογική και χωρίς προσπάθεια διαδικασία της ευλογίας. Όταν είμαστε συνδεδεμένοι με την ιερότητά μας, αυτή ακτινοβολεί φυσιολογικά προς τους άλλους και το περιβάλλον μας, επηρεάζοντας τους θετικά. Αυτή είναι μια φυσική διαδικασία και δεν απαιτεί προσπάθεια από μας. Καθώς κινείστε μέσα στο χώρο και το χρόνο, επιτρέψτε στην ιερότητα, την αγάπη, την ειρήνη και τα θετικά συναισθήματά σας να φέρουν, με φυσιολογικό τρόπο, φως σε όλους μέσα στο περιβάλλον σας.
Είμαστε πολύ προγραμματισμένοι να νιώθουμε ένοχοι, αμαρτωλοί και ανάξιοι, πόσο μάλλον σε θέση να ευλογούμε άλλους. Μέσα στο νου μας, αυτό είναι αποκλειστικό δικαίωμα του κλήρου. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε όλοι την ίδια δύναμη και το ίδιο δικαίωμα να ευλογούμε. Είμαστε όλοι προεκτάσεις του θείου. Ακριβώς όπως όλες οι ακτίνες που απορρέουν από τον Ήλιο έχουν την ίδια ζωντανή σύνδεση με την πηγή τους, έτσι κι εμείς έχουμε όλοι την ίδια εν δυνάμει πρόσβαση στη θεϊκή προέλευσή μας.
Μια φορά κι έναν καιρό, σε έναν κόσμο που έλαμπε από χρώματα και φως, ζούσε ένα μικρό κορίτσι με το όνομα Ελίνα. Η Ελίνα ήταν διαφορετική από τα άλλα παιδιά, γιατί είχε μια ιδιαίτερη ικανότητα: όπου κι αν πήγαινε, μια ζεστή και φωτεινή ενέργεια την ακολουθούσε. Η ενέργεια αυτή είχε τη δύναμη να αλλάζει τα πάντα γύρω της – λουλούδια άνθιζαν πιο όμορφα, τα ζώα ήταν πιο χαρούμενα και οι άνθρωποι που τη συναντούσαν ένιωθαν γαλήνη και χαρά.
Ωστόσο, η Ελίνα δεν το είχε καταλάβει. Νόμιζε πως όλα γύρω της ήταν πάντα όμορφα και χαρούμενα. Μια μέρα, όμως, αποφάσισε να ταξιδέψει μακριά από το μικρό χωριό της, γιατί είχε ακούσει ότι στην κορυφή του Βουνού της Σιωπής υπήρχε μια κρυφή δύναμη που έκανε τους ανθρώπους να βρουν το πραγματικό τους κάλεσμα.
Ξεκίνησε λοιπόν το ταξίδι της, περπατώντας μέσα από καταπράσινα λιβάδια και δάση γεμάτα τραγούδια πουλιών. Καθώς προχωρούσε, παρατήρησε ότι οι άνθρωποι που συναντούσε γίνονταν πιο χαρούμενοι μόλις την έβλεπαν. Ένας αγρότης, που δούλευε με σκυμμένο κεφάλι, σήκωσε το βλέμμα του και της χαμογέλασε. Ένα μικρό παιδί που έκλαιγε, ξαφνικά άρχισε να γελάει όταν εκείνη πέρασε από κοντά του. Ακόμη και τα λουλούδια στο μονοπάτι άρχισαν να μεγαλώνουν πιο γρήγορα και πιο όμορφα.
Η Ελίνα δεν έδωσε μεγάλη σημασία στην αρχή. Όμως όσο πλησίαζε στο βουνό, τόσο περισσότεροι άνθρωποι την παρατηρούσαν και της έλεγαν πόσο όμορφη ενέργεια είχε και πόσο τους έκανε να νιώθουν καλύτερα. Ένας σοφός γέροντας, που ζούσε στη σκιά του βουνού, της είπε: "Ελίνα, δεν χρειάζεται να φτάσεις στην κορυφή του βουνού για να βρεις τη δύναμη που ψάχνεις. Αυτή η δύναμη ζει ήδη μέσα σου. Όπου κι αν πας, φέρνεις φως και αγάπη στους άλλους. Αυτή είναι η αληθινή σου δύναμη."
Η Ελίνα σταμάτησε για λίγο. Κοίταξε γύρω της και κατάλαβε πως ο γέροντας είχε δίκιο. Η θετική ενέργεια που αισθανόταν μέσα της ήταν η αιτία που όλα γύρω της ανθούσαν και γίνονταν πιο όμορφα.
Από εκείνη τη στιγμή, η Ελίνα συνέχισε το ταξίδι της, αλλά αυτή τη φορά με επίγνωση της δύναμής της. Κατάλαβε πως δεν χρειαζόταν να βρει κάτι έξω από τον εαυτό της, γιατί η ίδια ήταν το φως που έψαχνε. Και έτσι, γύρισε στο χωριό της, αποφασισμένη να μοιράζεται αυτή την ενέργεια με όλους, κάνοντας τον κόσμο λίγο πιο φωτεινό κάθε μέρα.
Και έτσι, ζούσε ευτυχισμένη, ξέροντας πως η δύναμη του φωτός και της θετικής ενέργειας βρισκόταν πάντοτε μέσα της – και μπορούσε να αλλάξει τον κόσμο γύρω της απλά με το να είναι ο εαυτός της.